Thuis
Door: Jur
Blijf op de hoogte en volg Jur
22 Juli 2011 | Nederland, Sterksel
Hallo,
Ik ben al weer bijna een week thuis, en ik wou toch graag nog een verslagje plaatsen om jullie toch te laten weten wat ik in die laatste 1,5 maand heb gedaan. Ook voor me zelf is het handig zo dat ik dit later nog een keer terug kan lezen, mocht ik het allemaal vergeten zijn.
Mijn laatste reisverslag was op maandag 6 juni. De hoogte punten uit in die week waren oa dat we naar een middelbare school gingen om daar een HIV/AIDS les te geven. Alleen al toen we daar aan kwamen stond er al gelijk een 2 meten dikke kring om ons heen, met vragende en lachende gezichten wat die 2 blanken kwamen doen. Uit eindelijk zaten we in een klaslokaal met zeker 40 a 50 kinderen. Er werd wat gezongen en toneel gespeeld en wat uitleg gegeven. Zelf heb ik ook lang voor de klas gestaan met een thuis voorbereide les over HIV/AIDS.
Verder die week oa nog kinderen bezig gehouden op een kleuterschooltje, en voetbal training gehad.
Owja stond er ook kip op het menu en ik vroeg of ik die mocht slachten. Na dat het arme diertje geen hoofd meer had kon ik het niet laten om hem los te laten. En daar ging die, zonder hoofd, rennen dat die deed! Probeer hem dan maar weer eens te vangen. Gelukkig struikelde ze een paar keer zo dat ik mijn avond eten weer kon vangen. Dat was echt Hilarisch.
Zaterdag avond ben ik op stap gegaan met wat Nederlandse en wat Malawiaanse vrijwilligers. Dat was echt een top avond geworden.
Stefan typte op zijn blog het volgende over dat weekend: "Hele leuk avond gehad; gedanst met wat lokale meisjes, waarvan 1tje uiteindelijk een hoer bleek te zijn die voor een paar euro’s wel wou ‘werken’, maar verstandiger leek om dat geld aan een biertje en wat kippenvleugels van de barbecue uit te geven. De avond erna waren Jur en ik wel heel erg moe en hebben we bij Paulien (ons buurmeisje) een echte Afrikaanse film gekeken! In vergelijking met de films die hier gemaakt worden is zelfs Bambi van echte wereldklasse, dus na ongeveer een uurtje konden we onze ogen ook niet echt meer open houden... Maar we kijken hem binnenkort wel af."
Uit eindelijk hebben we die film nooit meer af gekeken, en terecht.
Zondag nog een mooie voetbal wedstrijd gespeeld die ik helemaal uit mocht spelen als midmid.
De week daar op hebben we veel aan het huis gebouwd voor de man met een bizarre motoriek, en het begon aardig op te schieten. Hier heb ik een deel van mijn donatie geld in gestoken. De deurposten, deuren, kozijnen en ramen zijn daarmee betaald.
Verder die week hebben we ook een schooltje van binnen en buiten schoon gemaakt, en van binnen en buiten geverfd, de verf was een soort van kalk, en helaas was die niet van goede kwaliteit en viel om sommige plaatsen viel die er al een beetje van af, maar het ziet er nog steeds goed uit. de verf is ook gekocht met donatie geld.
In het weekend zijn we op scouting kamp gegaan, ik had niet echt verwacht dat ik in Malawi dat ging doen maar goed. Het lijkt allemaal erg veel op Nederlandse scouting volgens mij, maar wel erg leuk om mee te maken.
De week daarop zijn we oa bezig geweest met het maken van een betonnen vloer op een kleuterschool, Eerst was hun vloer gewoon zand stoffig zand, en dus heb ik die cement zakken gekocht voor mijn donatie geld, om de boel daar wat schoner en hygiënischer te maken.
Mozambique
We hebben woensdag tot en met vrijdag vrij genomen van het project, om samen met Stefan naar Mozambique te gaan. Woensdag ochtend wouden we even snel ons visum aan vragen in Malawi zelf om aan de grens trammelant te voorkomen. Helaas hadden we pas om 1 uur smiddags ons visum. Toen zijn we snel in een minibus gestapt en naar de grens gereden. In de minibus hoorde we dat de grenspost om 6 uur dicht zou gaan. Dus het was wel even spannend of we het zouden halen of niet. Maar we kwamen toch nog op tijd aan, een maal over de grens in het pikke donker was er vrijwel niets, we zijn met een fiets taxi naar de dichtstbijzijnde stad gebracht, onderweg zijn we nog gestopt onder een lantaarn paal omdat onze fiets taxi chauffeurs, perce in Mozambique geld uitbetaald wouden worden, maar van te voren hadden we toch echt af gesproken dat we hun in Malawiaans geld uit zouden betalen, maar Stefan en ik hielden voet bij stuk en hebben we na een flinke discussie ze toch in Malawiaans geld uitbetaald. En hebben we in een kut hotelletje overnacht.
Dit stuk heb ik even van Stefans blog gejat: "S’ochtends om 5 uur vertrokken we al met de truck, een rit van 6 uur over een hobbelige zandweg door echt niemandsland. Niks anders dan hutjes gemaakt van bladeren en klei onderweg, met wel af en toe een klein stadje waar we wat te eten konden kopen zoals wat suikerriet en een paar bananen. Het uitzicht dat we hadden vanuit de cabine van de truck was heel mooi, heel heuvelachtig en heel groen! Onze chauffeur was ook een soort handelaar, steeds moesten we even stoppen om de meest rare dingen goedkoop in te kopen en in de stad voor meer te verkopen. Voorbeelden zijn een paar levende kippen en een levende geit, die eventjes levend vastgebonden werd en achterop de truck omhoog werd getrokken. Werd vast wel een lekker diner s’avonds!
Rond de middag kwamen we aan, van waaruit we meteen door gereisd zijn naar Quelimane, een stad vlakbij de kust. Met de hulp van een vrouw die Duits sprak (midden in Afrika vinden we iemand die Duits spreekt, heel toevallig!) een auto aangehouden waar we wel mee konden rijden. Onderweg moesten we wel eventjes stoppen om een levende kip te kopen aan de kant van de weg, maar voor de rest waren we er binnen no-time!
In Quelimane aangekomen twijfelden we een beetje; we wisten niet zeker of er op het strand waar we heen wouden wel een hotel was! Na wat rondvragen besloten we toch te gaan, dus snel achterop een pick-up gestapt richting Zalala beach, waar we tegen de avond aankwamen! Heerlijk gevoel, we hadden binnen 1 dag de hele afstand weten af te leggen, wat we van tevoren nooit hadden durven te plannen!
Omdat we de hele dag niks meer hadden gegeten dan wat suikerriet en een paar bananen, waren de halve kip en het biertje die we bij ons hotel kregen wel heel lekker! Daarna, ondanks dat het al pikdonker was, naar het strand gelopen want daar waren we uiteindelijk toch voor gekomen. Rond 8 uur s’avonds stonden we met onze voeten al in de Indische Oceaan!
S’ochtends hebben we nog een paar uurtjes in zee gelegen, voordat we alweer aan de terugreis begonnen. Jur’s ouders kwamen maandagmiddag aan, dus we moesten wel zeker weten dat we rond die tijd terug waren! Op de terugreis naar Quelimane kwamen we langs grote palmbomen plantages, allemaal palmbomen op een rijtje geplant. Beetje hetzelfde idee als de bomen die in de Nederlandse polder langs de weg allemaal op een rijtje zijn neergezet, maar dan nu met palmbomen!
S’avonds kwamen we alweer in Mocuba aan. In elke reisgids die er te vinden is, word het afgeraden om hier te overnachten omdat het een grote criminele stad zou zijn. Maar omdat het al vrij laat was hadden we nou ook niet heel veel keus dus hoopten we er maar het beste van! Via een man die we in de bus hadden ontmoet, kwamen we uiteindelijk via een paar vrienden van hem gelukkig uit bij een klein hotelletje waar we wel konden slapen. Snel deuren op slot en s’ochtends weer snel verder naar de grens! Dat het een gevaarlijke stad was werd s’ochtends wel meer dan duidelijk, toen we op 2 meter afstand langs een kerel liepen die voor zijn huis stond met een groot geweer in zijn hand. Voor ons gevoel was het toen wel echt; hoe eerder we uit deze stad weg zijn, hoe beter!
Ons vervoersmiddel van Mocuba naar de grens was natuurlijk, net als op de heenweg, weer een grote truck. Dit keer zaten we alleen niet voor in de cabine, maar achterop boven op de lading! Het was wel dezelfde zandweg als waar we op de heenreis ook overheen waren gegaan, dus we kwamen helemaal oranje van het stof aan!
Bij de grens werden onze tassen ook nog gecontroleerd, maar aan onze gezichten kon degene die onze tassen doorzocht ook al zien dat we heus geen stoute dingen van plan waren, dus na 1 tas vluchtig doorzocht te hebben begon hij een beetje te lachen en vond hij het ook allemaal wel weer best. Tegen de avond waren we alweer terug in Zomba, maar hadden we opeens geen eens meer 200 kwacha op zak (= 1 euro) voor een publieke taxi terug naar ons huis. Geen geld omgewisseld in Mozambique, dus alleen nog maar vreemd geld op zak…. Uiteindelijk wel thuisgekomen door een taxichauffeur die ons wel vaker rondreed, die wou wel voor een vriendenprijsje en een groot stuk brood ons thuis brengen! Was wel een hele lange en vermoeiende reis, maar absoluut alle moeite meer dan waard!"
Maandag middag heb ik pap, mam en Stein op gehaald van het busstation, zij hebben ook mee geholpen op het project en ons mam had een hele lading aan kleren en knuffels mee genomen om daar uit te delen aan weeskindertjes. En we hebben in die week ook de pas geverfde kleuter school geopend, de lerares krijgt een klein salarisje van mij donatie geld voor de eerste 6 maanden, het is maar 5euro per maand, maar eerst kreeg je niks en in de na middag verkoopt ze wat groente en fruit om genoeg bij elkaar te krijgen voor te overleven. Dus die 5 euro is al een hele verbetering.
Met de fam ben ik naar wat toeristische trekpleisters in Malawi geweest, waar ik al eens eerder geweest ben. Cape Maclear, Liwonde National Park en Mount Mulanje. Na die week zijn we naar Zambia gegaan voor een mooi National park,
En toen 15 juli ging ik naar huis.
Het was een erg mooie ervaring!
Gr Jur/Jack
Ik ben al weer bijna een week thuis, en ik wou toch graag nog een verslagje plaatsen om jullie toch te laten weten wat ik in die laatste 1,5 maand heb gedaan. Ook voor me zelf is het handig zo dat ik dit later nog een keer terug kan lezen, mocht ik het allemaal vergeten zijn.
Mijn laatste reisverslag was op maandag 6 juni. De hoogte punten uit in die week waren oa dat we naar een middelbare school gingen om daar een HIV/AIDS les te geven. Alleen al toen we daar aan kwamen stond er al gelijk een 2 meten dikke kring om ons heen, met vragende en lachende gezichten wat die 2 blanken kwamen doen. Uit eindelijk zaten we in een klaslokaal met zeker 40 a 50 kinderen. Er werd wat gezongen en toneel gespeeld en wat uitleg gegeven. Zelf heb ik ook lang voor de klas gestaan met een thuis voorbereide les over HIV/AIDS.
Verder die week oa nog kinderen bezig gehouden op een kleuterschooltje, en voetbal training gehad.
Owja stond er ook kip op het menu en ik vroeg of ik die mocht slachten. Na dat het arme diertje geen hoofd meer had kon ik het niet laten om hem los te laten. En daar ging die, zonder hoofd, rennen dat die deed! Probeer hem dan maar weer eens te vangen. Gelukkig struikelde ze een paar keer zo dat ik mijn avond eten weer kon vangen. Dat was echt Hilarisch.
Zaterdag avond ben ik op stap gegaan met wat Nederlandse en wat Malawiaanse vrijwilligers. Dat was echt een top avond geworden.
Stefan typte op zijn blog het volgende over dat weekend: "Hele leuk avond gehad; gedanst met wat lokale meisjes, waarvan 1tje uiteindelijk een hoer bleek te zijn die voor een paar euro’s wel wou ‘werken’, maar verstandiger leek om dat geld aan een biertje en wat kippenvleugels van de barbecue uit te geven. De avond erna waren Jur en ik wel heel erg moe en hebben we bij Paulien (ons buurmeisje) een echte Afrikaanse film gekeken! In vergelijking met de films die hier gemaakt worden is zelfs Bambi van echte wereldklasse, dus na ongeveer een uurtje konden we onze ogen ook niet echt meer open houden... Maar we kijken hem binnenkort wel af."
Uit eindelijk hebben we die film nooit meer af gekeken, en terecht.
Zondag nog een mooie voetbal wedstrijd gespeeld die ik helemaal uit mocht spelen als midmid.
De week daar op hebben we veel aan het huis gebouwd voor de man met een bizarre motoriek, en het begon aardig op te schieten. Hier heb ik een deel van mijn donatie geld in gestoken. De deurposten, deuren, kozijnen en ramen zijn daarmee betaald.
Verder die week hebben we ook een schooltje van binnen en buiten schoon gemaakt, en van binnen en buiten geverfd, de verf was een soort van kalk, en helaas was die niet van goede kwaliteit en viel om sommige plaatsen viel die er al een beetje van af, maar het ziet er nog steeds goed uit. de verf is ook gekocht met donatie geld.
In het weekend zijn we op scouting kamp gegaan, ik had niet echt verwacht dat ik in Malawi dat ging doen maar goed. Het lijkt allemaal erg veel op Nederlandse scouting volgens mij, maar wel erg leuk om mee te maken.
De week daarop zijn we oa bezig geweest met het maken van een betonnen vloer op een kleuterschool, Eerst was hun vloer gewoon zand stoffig zand, en dus heb ik die cement zakken gekocht voor mijn donatie geld, om de boel daar wat schoner en hygiënischer te maken.
Mozambique
We hebben woensdag tot en met vrijdag vrij genomen van het project, om samen met Stefan naar Mozambique te gaan. Woensdag ochtend wouden we even snel ons visum aan vragen in Malawi zelf om aan de grens trammelant te voorkomen. Helaas hadden we pas om 1 uur smiddags ons visum. Toen zijn we snel in een minibus gestapt en naar de grens gereden. In de minibus hoorde we dat de grenspost om 6 uur dicht zou gaan. Dus het was wel even spannend of we het zouden halen of niet. Maar we kwamen toch nog op tijd aan, een maal over de grens in het pikke donker was er vrijwel niets, we zijn met een fiets taxi naar de dichtstbijzijnde stad gebracht, onderweg zijn we nog gestopt onder een lantaarn paal omdat onze fiets taxi chauffeurs, perce in Mozambique geld uitbetaald wouden worden, maar van te voren hadden we toch echt af gesproken dat we hun in Malawiaans geld uit zouden betalen, maar Stefan en ik hielden voet bij stuk en hebben we na een flinke discussie ze toch in Malawiaans geld uitbetaald. En hebben we in een kut hotelletje overnacht.
Dit stuk heb ik even van Stefans blog gejat: "S’ochtends om 5 uur vertrokken we al met de truck, een rit van 6 uur over een hobbelige zandweg door echt niemandsland. Niks anders dan hutjes gemaakt van bladeren en klei onderweg, met wel af en toe een klein stadje waar we wat te eten konden kopen zoals wat suikerriet en een paar bananen. Het uitzicht dat we hadden vanuit de cabine van de truck was heel mooi, heel heuvelachtig en heel groen! Onze chauffeur was ook een soort handelaar, steeds moesten we even stoppen om de meest rare dingen goedkoop in te kopen en in de stad voor meer te verkopen. Voorbeelden zijn een paar levende kippen en een levende geit, die eventjes levend vastgebonden werd en achterop de truck omhoog werd getrokken. Werd vast wel een lekker diner s’avonds!
Rond de middag kwamen we aan, van waaruit we meteen door gereisd zijn naar Quelimane, een stad vlakbij de kust. Met de hulp van een vrouw die Duits sprak (midden in Afrika vinden we iemand die Duits spreekt, heel toevallig!) een auto aangehouden waar we wel mee konden rijden. Onderweg moesten we wel eventjes stoppen om een levende kip te kopen aan de kant van de weg, maar voor de rest waren we er binnen no-time!
In Quelimane aangekomen twijfelden we een beetje; we wisten niet zeker of er op het strand waar we heen wouden wel een hotel was! Na wat rondvragen besloten we toch te gaan, dus snel achterop een pick-up gestapt richting Zalala beach, waar we tegen de avond aankwamen! Heerlijk gevoel, we hadden binnen 1 dag de hele afstand weten af te leggen, wat we van tevoren nooit hadden durven te plannen!
Omdat we de hele dag niks meer hadden gegeten dan wat suikerriet en een paar bananen, waren de halve kip en het biertje die we bij ons hotel kregen wel heel lekker! Daarna, ondanks dat het al pikdonker was, naar het strand gelopen want daar waren we uiteindelijk toch voor gekomen. Rond 8 uur s’avonds stonden we met onze voeten al in de Indische Oceaan!
S’ochtends hebben we nog een paar uurtjes in zee gelegen, voordat we alweer aan de terugreis begonnen. Jur’s ouders kwamen maandagmiddag aan, dus we moesten wel zeker weten dat we rond die tijd terug waren! Op de terugreis naar Quelimane kwamen we langs grote palmbomen plantages, allemaal palmbomen op een rijtje geplant. Beetje hetzelfde idee als de bomen die in de Nederlandse polder langs de weg allemaal op een rijtje zijn neergezet, maar dan nu met palmbomen!
S’avonds kwamen we alweer in Mocuba aan. In elke reisgids die er te vinden is, word het afgeraden om hier te overnachten omdat het een grote criminele stad zou zijn. Maar omdat het al vrij laat was hadden we nou ook niet heel veel keus dus hoopten we er maar het beste van! Via een man die we in de bus hadden ontmoet, kwamen we uiteindelijk via een paar vrienden van hem gelukkig uit bij een klein hotelletje waar we wel konden slapen. Snel deuren op slot en s’ochtends weer snel verder naar de grens! Dat het een gevaarlijke stad was werd s’ochtends wel meer dan duidelijk, toen we op 2 meter afstand langs een kerel liepen die voor zijn huis stond met een groot geweer in zijn hand. Voor ons gevoel was het toen wel echt; hoe eerder we uit deze stad weg zijn, hoe beter!
Ons vervoersmiddel van Mocuba naar de grens was natuurlijk, net als op de heenweg, weer een grote truck. Dit keer zaten we alleen niet voor in de cabine, maar achterop boven op de lading! Het was wel dezelfde zandweg als waar we op de heenreis ook overheen waren gegaan, dus we kwamen helemaal oranje van het stof aan!
Bij de grens werden onze tassen ook nog gecontroleerd, maar aan onze gezichten kon degene die onze tassen doorzocht ook al zien dat we heus geen stoute dingen van plan waren, dus na 1 tas vluchtig doorzocht te hebben begon hij een beetje te lachen en vond hij het ook allemaal wel weer best. Tegen de avond waren we alweer terug in Zomba, maar hadden we opeens geen eens meer 200 kwacha op zak (= 1 euro) voor een publieke taxi terug naar ons huis. Geen geld omgewisseld in Mozambique, dus alleen nog maar vreemd geld op zak…. Uiteindelijk wel thuisgekomen door een taxichauffeur die ons wel vaker rondreed, die wou wel voor een vriendenprijsje en een groot stuk brood ons thuis brengen! Was wel een hele lange en vermoeiende reis, maar absoluut alle moeite meer dan waard!"
Maandag middag heb ik pap, mam en Stein op gehaald van het busstation, zij hebben ook mee geholpen op het project en ons mam had een hele lading aan kleren en knuffels mee genomen om daar uit te delen aan weeskindertjes. En we hebben in die week ook de pas geverfde kleuter school geopend, de lerares krijgt een klein salarisje van mij donatie geld voor de eerste 6 maanden, het is maar 5euro per maand, maar eerst kreeg je niks en in de na middag verkoopt ze wat groente en fruit om genoeg bij elkaar te krijgen voor te overleven. Dus die 5 euro is al een hele verbetering.
Met de fam ben ik naar wat toeristische trekpleisters in Malawi geweest, waar ik al eens eerder geweest ben. Cape Maclear, Liwonde National Park en Mount Mulanje. Na die week zijn we naar Zambia gegaan voor een mooi National park,
En toen 15 juli ging ik naar huis.
Het was een erg mooie ervaring!
Gr Jur/Jack
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
